Ο Παναθηναϊκός σε... εξομοιωτή!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Οι απουσίες του Μαρίνου Ουζουνίδη για τον αγώνα στο Περιστέρι ήταν πάρα πολλές. Τις λες και καθοριστικές, θα μπορούσαν αν έπαιζαν να πετύχαιναν περισσότερα πράγματα από την ισοπαλία που πέτυχαν οι υπόλοιποι. Αυτό, όμως, δεν είναι εκείνο που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, όσο και αν οι βαθμοί πάντα είναι σημαντικοί. Ειδικά σε μια τέτοια έδρα, ειδικά απέναντι στον φετινό Ατρόμητο.

Αλλά δεν είναι αυτό το βασικό ζητούμενο. Ούτε ποιοι έλειπαν παίζει τη δεδομένη στιγμή ρόλο, όσο και αν ανάμεσά τους ήταν παίκτες κομβικής σημασίας για τους πράσινους. Οι οποίοι μάλιστα έγιναν και δύο περισσότεροι, με τους τραυματισμούς Μουνιέ και Καμπέσας στη διάρκεια του αγώνα. Το θέμα ήταν ότι ο Ουζουνίδης, σε αυτό το ματς, έπρεπε να διαχειριστεί μέσα σε λίγες, ελάχιστες για την ακρίβεια προπονήσεις, έναν τελείως διαφορετικό Παναθηναϊκό. Ως ένα βαθμό αναγκαστικά, από ένα σημείο και μετά ηθελημένα...

Σε κάθε περίπτωση επρόκειτο για μια ομάδα πολύ αλλαγμένη σε σχέση με εκείνη που ο ίδιος σχεδιάζει, σε σχέση με εκείνη με την οποία δουλεύει και προετοιμάζει για τους αγώνες. Μια ομάδα, μπορεί όχι με τους ίδιους σε πρόσωπα, αλλά που με τον ίδιο τρόπο, με τις ίδιες προοπτικές και δυνατότητες πιθανόν να έχει στη διάθεσή του από τον Ιανουάριο και μετά. Με λίγα λόγια, έναν τελείως διαφορετικό Παναθηναϊκό.

Πιο άπειρο, πιο "άβγαλτο" σε τέτοιες συνθήκες, πιο αδούλευτο αν θέλετε σε σχέση με το βασικό κορμό του, πιο αλλιώς για να το πούμε με λίγες λέξεις. Στο Περιστέρι ήταν σαν να μπήκε ο Ουζουνίδης στον εξομοιωτή. Και να είδε μερικές εικόνες από το μέλλον. Με αυτή την έννοια, ο τρόπος με τον οποίο λεπτό με το λεπτό οι παίκτες του προσαρμόστηκαν στις συνθήκες του αγώνα, ενός αγώνα στον οποίο μάλιστα κλήθηκαν να κυνηγάνε στο σκορ μια καλή ομάδα από το ξεκίνημα, αφήνει καλές προοπτικές.

Αλλά είναι βεβαιο ότι ο Ουζουνίδης θα χρειαστεί πολύ γερό στομάχι για να καταφέρει να διαχειριστεί μια τέτοια κατάσταση από τον Ιανουάριο και μετά. Αν χρειαστεί, που μάλλον θα χρειαστεί, διότι αναμένεται - σύμφωνα με το ρεπορτάζ - να υπάρξουν αποχωρήσεις. Ενα τέτοιο δείγμα, λοιπόν, πήρε στο Περιστέρι.

Θα πρέπει να βρει τρόπο να το αντιμετωπίσει. Σε αγωνιστικό επίπεδο έγινε ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει στο 90λεπτο. Αλλά ήταν ξεκάθαρο και από τη γλώσσα του σώματος ότι και ο Ουζουνίδης ακόμα είναι στη διαδικασία να το μάθει αυτό που θα συμβεί. Στην ομάδα και που τελικά θα συμβεί στη συνέχεια. Πόσο ανθεκτικός είναι, θα φανεί στη συνέχεια...

Το θετικό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που έχει δείξει πως έχει μεγάλες αντοχές στην επαγγελματική του διαδρομή. Οπως επίσης είναι θετικό για τον ίδιο και τελικά για τον σύλλογο, ότι εκείνος ορίζει την κατάσταση. Κανείς άλλος για εκείνον. Αρνητικό είναι ότι σε όλες τις τέτοιου είδους διαδρομές, υπάρχουν και όρια. Κι εδώ δεν μιλάμε για επαγγελματικά όρια, αλλά για ανθρώπινα.

Ειδικά για τον Ουζουνίδη, που έχει ζήσει τον Παναθηναϊκό στην κανονικότητά του, είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστεί μια τέτοια κατάσταση. Να πρέπει, σε αγωνιστικό επίπεδο αφήστε όλα τα άλλα και που σε εκείνα πρέπει, να ασχολείται και να διαχειρίζεται τα αυτονόητα. Το είδαμε στο Περιστέρι, παρά το τελικά θετικό πρόσημο, να συμβαίνει πολλές φορές. Και με πολλούς ποδοσφαιριστές της ομάδας. Το κακό μάλιστα είναι ότι πρόκειται ακόμη για το ξεκίνημα...